Tik tik tik. Tik tik tik. We worden al vroeg gewekt door het geluid van vogelpootjes op het dak. Tijd voor een kop koffie en ontbijt!

Het is inmiddels reisdag nummer 4 en we komen in de buurt van de Turks-Georgische grens. Georgië eist een negatieve PCR-test om het land in te mogen. Hoe dit in de praktijk werkt hebben we nergens kunnen vinden. We weten niet of we aan de Turkse grens kunnen testen en of een PCR-test wel echt nodig is als je gevaccineerd bent. Maar dat is het leuke aan reizen! Soms weet je niet alles van tevoren en moet je improviseren.

Als we van onze wildkampeer plek naar de hoofdweg rijden schieten we hard in de lach. Tot onze verrassing ligt een deel van de achterbumper langs de weg. Deze waren we de dag ervoor ongemerkt verloren 🙈. Gelukkig hebben we een tube secondelijm meegenomen!

Onderweg lunchen we bij restaurant Hünkar. Binnen is het erg druk. Het is duidelijk een populaire plek onder de lokale bevolking. Niemand spreekt Engels, maar gelukkig biedt het uitgebreide menu van (36!) pagina’s met plaatjes een uitkomst. We moesten alleen even googlen wat ‘water’ in het Turks is. Het woord ‘water’ of ‘aqua’ kennen ze namelijk niet, dit heet ‘su’ in het Turks. We bestellen een salade en vlees van de grill. Een heerlijk uitgebreide lunch die gelijk als avondeten dient.

We komen om 21:30 uur bij de grens aan. De Turkse grenswacht vraagt waar we vandaan komen. ‘Netherlands? That’s a problem’. Waarom? Omdat na 21:00 uur alleen Georgiërs de grens mogen passeren. We kunnen morgenochtend om 09:00 uur terugkomen. We vragen of een PCR-test nodig is. De man mompelt drie woorden in gebrekkig Engels ‘Hopa’, ‘Hospital’, ’test’. Aha! Blijkbaar moeten we in het ziekenhuis van Hopa een test doen. Hopa ligt op een halfuur rijden van de grens af.

Als we terugrijden om een overnachtingsplek te zoeken, zien we een camper met een Duits kenteken staan. We stoppen en maken een praatje. Als ik per ongeluk een woord Russisch door het Duits heen gebruik, schakelt het stel direct over op Russisch. Blijkbaar zijn het twee Russen in Duitsland die al jaren in Georgië op vakantie gaan met de camper. De vrouw legt precies uit waar we moeten zijn bij het ziekenhuis. Het stel staat alweer voor de tweede nacht aan de grens, omdat de uitslag van de PCR-test te lang op zich liet wachten.

Het is behoorlijk donker als we op zoek gaan naar een plek. Grensstreken zijn doorgaans niet heel ideaal om te overnachten. We vinden desalniettemin een idyllische plek tussen de vrachtwagens (= veiliger met meer mensen op een plek) met links de snelweg en rechts de zwarte zee inclusief lokale vuilnisbelt. Welkom in het leven van glamoureuze vanlife reizigers. Maar goed, we staan dan wel langs een vuilnisbelt; we zijn er nog geen. We douchen, poetsen onze tanden en gaan lekker slapen. Wat een luxe om een bus te hebben op zulke overnachtingsplekken!

• 

De volgende dag staan we vroeg op, zetten we koffie op deze regenachtige dag en maken we ontbijt. Een prima start van de dag. We zijn vastberaden om vandaag de grens over te steken en komen om 08:30 uur bij het ziekenhuis in Hopa aan.

Er man wijst op de ruit waar een A4’tje met 2 opties hangt. Een in het Russisch en een in het Engels. Die in het Russisch is nogal ingewikkeld… Naar de bank rijden om dan geld over te maken op de rekening van het ziekenhuis, en met het bonnetje weer terug rijden zodat je je PCR-test kunt doen. Klein detail: de uitslag heb je pas om 19:00 uur. We gaan voor optie 2. Testen bij een soort VVV-kantoor waar we cash kunnen betalen. Als we voor 11:00 uur testen hebben we voor 15:00 uur de uitslag.

Konden we het kantoor nu maar vinden… Hoewel niemand Engels spreekt, is de lokale bevolking heel vriendelijk en brengt een man ons zelfs naar de testlocatie. We zijn hier als een van de eersten om 08:55 uur. En dat is maar goed ook! De rij na ons is aanzienlijk. Binnen een half uur zijn we getest en staan we weer buiten. We zoeken een rustige plek om te wachten op de uitslag, eten heerlijke pide en slingeren voor het eerst de aggregaat aan om in de tussentijd een youtube filmpje te maken.

Om 14:45 uur staan we bij een winkeltje met Turkish Airlines erop voor onze uitslag. Er worden heel wat Turkse namen omgeroepen totdat we Elisa… Elisab… horen. That’s me! De man grijnst en zegt ‘very positive people’. Gelukkig verliezen mensen niet het gevoel voor humor in deze coronatijd.

• 

• 

• 

Met een negatieve test in ons bezit scheuren we naar de grens. Het is vies miezerweer en eenmaal bij de grens word ik gesommeerd uit de auto te stappen. Er mag maar een persoon per auto de grens over. Aangezien het bevel nogal dwingend is en er ongeduldige mensen achter ons staan vergeet ik mijn mondkapje en telefoon. Ook heb ik geen jas en kom ik doorweekt aan. Ik steek zonder mondkapje te voet de grens over en zie door de glazen tunnelbuis Vaisha met de bus stoppen.

Na de Turkse paspoortcontrole loop ik Georgië binnen. Ik word direct in het Russisch aangesproken. Wat een opluchting! Ik kan eindelijk vragen wat de bedoeling is. De douane neemt me mee naar de zijkant van het gebouw en zegt dat Vaisha hier straks langs rijdt, zodat ik weer in de bus kan stappen. Ook biedt hij aan dat ik binnen kan wachten als ik het koud heb. Ik mag zelfs even over de grens heen lopen om te kijken of Vaisha daar niet al staat.

Alleen zie ik onze bus nog nergens. Ik kan Vaisha niet bellen dus ik moet er maar op vertrouwen dat het goed komt. Een semi-verzorgde zwerfhond komt naast me zitten en houdt z’n kop schuin tegen mijn knie aan. Samen wachten we. Na 20 minuten zie ik Vaisha aan komen rijden. Er stond een behoorlijke rij voor de grens en de Turkse douane bleek fan van de graffiti op onze bus. Daar moest natuurlijk even een praatje over gemaakt worden.

We zijn blij om weer samen te zijn! De douane gebaart dat we zonder controle door kunnen rijden. We rijden naar de laatste paspoortcontrole. Behalve een negatieve PCR-test moesten we ons ook online registeren. Dit hadden we van tevoren gedaan dus we konden doorrijden.

En dan zijn we eindelijk in Georgië! Wat een avontuur. We kopen een simkaart met onbeperkt internet en sluiten een autoverzekering af. Dit is verplicht in Georgië en kost omgerekend 15 euro voor een hele maand.

Op naar het dorpje Gomi! Hier blijven we de komende 2 dagen op een eco camping. We zijn benieuwd!