Het regent als we Georgië binnen rijden. Volgens de weersvoorspelling klaart het op als we in Gomi zijn. Gomi ligt in de bergen, dus of deze voorspelling ook klopt blijft een verrassing. We genieten van onze eerste indrukken onderweg. Zo zijn een aantal zaken in Georgië ‘net iets’ anders dan in Nederland.

Te beginnen met de koeien. Er lopen overal koeien op de weg. Toeteren helpt…..misschien, maar waarschijnlijk niet. Goed op de weg letten en geduld hebben is een betere strategie. Alleen hebben Georgiërs geen geduld in het verkeer.

Nog iets wat ‘een beetje anders is’: de rijstijl van Georgiërs. We vonden de rijstijl in Turkije nou niet bepaald om over naar huis te schrijven, maar dat was voordat we die van Georgië leerden kennen. Zo is het heel normaal om te toeteren voor je in gaat halen. Bestuurders halen elkaar links en rechts in, waarbij ze hun auto net op tijd recht voor de voorganger gooien, zodat deze pal op z’n rem mag trappen. Daarbij vinden Georgiërs dat je op een tweebaansweg makkelijk met z’n drieën kunt rijden. Wel zo efficiënt.

Een ongeluk zit hier dus niet in een klein hoekje. Ook importeren Georgiërs hun auto’s uit alle hoeken van de wereld. Je moet daarom niet gek staan te kijken als je ‘Loodgietersbedrijf Janssen’ op een bus ziet staan of als de bestuurder rechts zit. En dan hebben we het nog niet over de Sovjet klassiekers gehad. Allemaal heel gewoon hier.

Na 2,5 uur rijden komen we bij ‘Eco camp Dumbo’ aan. Het is inmiddels 19:00 uur en er schijnt een waterig zonnetje. In Georgië is het 2 uur later dan in Nederland. We zijn op de bonnefooi naar het eco camp gereden, omdat we sinds Kroatië geen toerist meer gezien hebben.

Die inschatting bleek juist. Het terrein is nagenoeg leeg. We worden hartelijk onthaald en krijgen direct een rondleiding van Lado, de manager van het eco camp. We maken ook kennis met Meraj. Meraj komt uit Iran en helpt mee als vrijwilliger met de opbouw van het camp. Deze bestaat nog maar een jaar.

Dat is overigens iets om rekening mee te houden. In Georgië zijn er niet heel veel campings, maar guesthouses. Georgiërs houden namelijk van gasten. Letterlijk. Ze geloven dat gasten een geschenk van God zijn. Als je wordt uitgenodigd bij mensen thuis is dit geen formaliteit, maar oprecht en gemeend.

Lado nodigt ons uit om bij het kampvuur te komen zitten en Meraj pakt twee hangstoelen, want ‘die zitten toch echt het lekkerst’. De twee zetten muziek op en Lado pakt een Georgische wijn uit de kast. Een Kindzmarauli van het Teliani Valley wijnhuis (krijgt een 4,3 op Vivino 😳). Wat een gastvrij en warm onthaal! Later die avond schuiven ook 4 vrienden van Lado uit Tbilisi aan. De enige andere gasten van het eco camp.

Een van de vrienden heeft meloenwodka meegenomen. Een specialiteit van zijn vader. Er schuiven nog wat mensen uit het dorp aan en Lado duikt direct de keuken in om zijn gasten van eten te voorzien. Rond 03:00 uur zijn we (ook door het tijdsverschil) toe aan ons bed.

• 

De volgende dag wil Lado ons meenemen naar een waterval in de buurt. Het is een warme dag in Gomi dus daar zeggen we geen nee tegen. We gaan samen met Meraj en zijn hond Mandis op pad. Er zijn twee watervallen. Lado laat ons de eerste zien waar Vaisha een duik neemt. Bij de tweede waterval zijn ook de vrienden van Lado neergestreken. We krijgen een Nederlands Bavaria biertje aangeboden en genieten van deze verstopte plek.

• 

• 

• 

Na de watervallen maken we een flinke wandeling naar het dorpswinkeltje. We zien hier Khinkali in de vriezer liggen en de keuze voor ons avondeten is snel gemaakt. Khinkali is een typisch Georgisch gerecht. Zoals Vaisha omschreef zijn het een soort van ‘Georgische ravioli’. Erg lekker! Deze avond maken we het minder bont en gaan we op tijd naar bed.

Dan is alweer de laatste ochtend in Gomi aangebroken. Hierna gaan we naar Tbilisi. Maar voordat we gaan, maakt Lado nog een heerlijke omelet voor ons en doet Meraj een suggestie voor onze ochtendkoffie: gewoon wat meloenwodka toevoegen. En waarom ook niet? 😉 Kijk ons youtube filmpje als je wil weten hoe dit beviel.

Tijd om afscheid te nemen. Lado vraagt of we nog drie steekwoorden op een briefje willen schrijven hoe we ons verblijf ervaren hebben. Deze input wordt gebruikt om het eco camp te verbeteren. We pakken de polaroid camera erbij en maken Lado en Meraj heel blij met een foto die ze kunnen bewaren aan het prikbord. We gaan elkaar, en de goede gesprekken, missen. Het waren twee mooie eerste dagen van ons verblijf in Georgië! Op naar Tbilisi.

•