Een bezoek aan Tbilisi mag natuurlijk niet ontbreken als je in Georgië bent. De stad is een kruising tussen de Europese en Aziatische cultuur. Genoeg reden om eens een kijkje te gaan nemen! Het verkeer in de stad zelf is een grote chaos. Het leek ons dan ook beter om de bus 2 dagen aan de rand van de stad op een parking achter te laten. Een beetje spannend, want bewaakte parkings hebben ze niet. Maar misschien zegt dat ook wel weer genoeg 😊. Wij hebben Georgië als een heel veilig land ervaren.

We komen voor 09:00 uur aan. Een perfecte tijd, want de stad is nog in diepe slaap. De parking is van de ‘public service hall’. Alle overheidsinstellingen zitten hier op 1 plek. We verzamelen de spullen die we nodig hebben aangezien we 2 dagen in een hostel overnachten. In Tbilisi rijdt vanwege corona tot 4 september geen openbaar vervoer. We pakken daarom een Yandex taxi. Het is heel eenvoudig om via de app een taxi te bestellen (en goedkoop 😊). Ook staat de prijs vooraf vast, dus onderhandelen is niet nodig.

Niet veel later komen we bij ons hostel ‘Fabrika’ aan. Dit gebouw was vroeger een Sovjet-naaiatelier. Tegenwoordig lijkt het op een soort Fenix Food Factory zoals die in Rotterdam. Een perfecte locatie in het oude historische deel van Tbilisi met alle bezienswaardigheden op loopafstand. We hebben een mooie ruime kamer met een dakterras dat over de stad uitkijkt. Ook zijn we nog op tijd voor het ontbijtbuffet.

• 

Er is genoeg te doen in de stad. We beginnen met het 19-de eeuwse centrum. Dit deel is door de Russen vormgegeven en laat zich kenmerken door neoclassistische gebouwen met daarin luxe winkels en kantoren. We lopen langs het Georgisch museum voor de schone kunsten en het voormalig Georgische parlement waar ook de Europese vlag fier wappert. We pakken vervolgens de kabelbaan naar het Mtatsminda-park op 500 meter hoog. Hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de stad. Ook is er een groot amusementspark met reuzenrad en de televisietoren van 275 meter hoog.

• 

• 

Het coronavirus raast momenteel door Georgië. Alle ziekenhuizen in Tbilisi zijn dan ook overbelast. De overheid sluit voorlopig nog niets, maar het verklaart in elk geval de apocalyptische sfeer in het park. We strijken als enige gasten neer bij een wijnbar voor een glaasje Kindzmarauli en een Mingreelse chatsjapoeri. Het laatste is simpel gezegd brood met kaas, maar kent uiteenlopende bereidingen in de verschillende regio’s van Georgië.

Op aanraden van Lado dineren we ’s avonds bij Salobie Bia aan de Roestaveli Avenue. Het restaurant zit een beetje verstopt, maar na wat rondvragen vinden we het dan toch. Solobie Bia serveert heerlijke Georgische specialiteiten. We hebben geen reservering, maar kunnen nog aanschuiven. Dit restaurant is absoluut een aanrader! Zowel de inrichting, wijnen als gerechten zijn fantastisch. We bestellen kubdari (brood met vlees), bieten in Tkemali, konijnensoep en ghomi & kharcho (een soort maispap met vlees en walnoten). We nemen als dessert panna cotta met dragon en het dessert van de dag.

• 

• 

• 

• 

De volgende dag verkennen we de oude stad van Tbilisi. Als we de rivier de Mtkvari oversteken laten we de Sovjet-invloeden achter ons en worden de straatjes kronkeliger, kleurrijker en zie je duidelijk de Oriëntaalse invloeden van vroeger. Tbilisi is een stad met vele gezichten. We beginnen bij de klokkentoren van Rezo Gabriadze. Deze zit vast aan het theater en is pas in 2010 gebouwd met stenen van verwoeste gebouwen. Dat verklaart de ‘ietwat’ scheve structuur. Op ieder uur is toont de toren met poppen de cyclus van het leven: ontmoeten, trouwen, geboorte, dood en weer ontmoeten.

• 

Het is inmiddels rond het middaguur en in Georgië betekent dat 12 voorbij-tijd-voor-wijn. The wine buffet is een verborgen parel in Tbilisi. Hier vindt je Georgische wijnen die op authentieke wijze gemaakt zijn. Wat houdt dat in? Deze manier van wijn maken dateert van zo’n 8000 jaar terug. De druiven worden na het oogsten een half jaar (om en nabij) in grote kleipotten onder de grond bewaard. Daarna gaan ze ongefiltreerd in het vat. Een manier van wijn maken die wij in Europa niet kennen. We proeven verschillende variaties van de saperavi druif. De Mukuzani vinden we het lekkerst dus daar bestellen we een glas van (oke en we slaan natuurlijk wat in 😉).

• 

• 

We lopen verder naar het Meidan-plein. Helaas is het niet mogelijk om de Narikala-vesting te bezoeken, omdat het openbaar vervoer niet werkt. Het uitzicht op de oude stad is echter prachtig zoals jullie op de uitgelichte afbeelding van deze blog kunnen zien. We lopen voorbij de Metechi-kerk met het standbeeld van koning Gorgasali (de stichter van Tbilisi), steken de rivier over via de hypermoderne Vredesbrug van glas en staal en belanden… jawel bij een tapijtenwinkel.

• 

Het zit in mijn genen: een grote liefde voor handgemaakte tapijten. We komen langs een familiewinkel die ons alles uitlegt over de verschillen tussen de tapijten. We kiezen een aantal tapijten uit en de eigenaar gebaart naar zijn neef om deze buiten op straat te leggen zodat we de tapijten in het daglicht kunnen bekijken. Ons oog valt op een kleurrijk tapijt. Dit tapijt komt uit de Tusheti regio en is al 80 jaar oud. Het kleed is in goede staat en recent opgekocht van een familie uit deze regio. Kleden in Georgië zijn overigens vaak in goede staat, omdat deze vroeger aan de wand werden gehangen en niet op de vloer lagen. We krijgen een echtheidscertificaat mee, pakken een taxi en zijn erg blij met onze aanwinst.

• 

We sluiten ons verblijf in Tbilisi af met nog een avond Georgisch eten. Dit keer bij Shavi Lomi. Een restaurant met een prachtige binnentuin op loopafstand van ons hostel. Genieten 😊

• 

• 

Tijdens ons etentje bij Salobie Bia kwam de Tusheti regio ter sprake. Deze regio is lastig begaanbaar, maar toch wilden we hier naartoe reizen. We vonden een tussenpersoon die een reis te paard kon organiseren. Op naar de Tusheti regio dus! Met ook weer schone was, want het hostel had 5 wasmachines en genoeg ruimte in de kamer.

• 

Soms moet je een beetje creatief zijn op doorreis. Als we terugkomen staat Khan precies op de plek waar we hem hebben achter gelaten. We zijn er klaar voor. Tusheti here we come!