We slapen nog 1 nacht op onze vertrouwde stek in Atskuri. Het is geen nationale feestdag, dus de nacht verloopt vast rustiger dan de laatste keer dat we hier stonden 😉.

Deze keer krijgen we wederom bezoek, maar maken we het niet laat. Herder Ramzi steekt zijn hand op en loopt op ons af. Hij vraagt of we Russisch spreken en komt bij ons zitten als we bevestigend antwoorden.

Ramzi woont in het dorp Atskuri. Hij vertelt ons over zijn familie, de geschiedenis van de streek en zijn avonturen toen hij in Duitsland werkte. En in Georgië kan dat natuurlijk niet zonder een drankje en heel wat toasts op nieuwe ontmoetingen, de liefde en een mooie toekomst. Uiteraard had Ramzi zelfgemaakte wijn bij zich die hij met ons deelde.

Ramzi geeft zijn nummer en zegt dat we hem dag en nacht mogen bellen als we iets nodig hebben. We konden wel een goede nacht slaap gebruiken, maar dat liet nog even op zich wachten omdat een plichtsgetrouwe schaapshond besloot dat het nodig was om onze bus te ‘verdedigen’. Erg vriendelijk van hem, maar veel geblaf en dus weinig slaap 😂. We gaven deze lobbes de volgende dag, als dank voor zijn diensten, desalniettemin een flinke portie hondenbrokken.

In Telavi zit het bekendste wijnhuis van Georgië dat wereldwijd wijnen exporteert. We brengen dan ook een bezoek aan Teliani Valley voordat we Kacheti verlaten. Tijdens de tour zien we dat de wijnen op traditionele en Europese wijze geproduceerd worden. Dit verschil proef je goed, zelfs als dezelfde druivensoort wordt gebruikt. Ook is het oogsten van de druiven net begonnen. Wat tot slot bijzonder aan dit wijnhuis is, is dat er nog heel wat handwerk aan de productie te pas komt.

Georgiërs zeggen dat als je maar 1 regio hebt bezocht, je eigenlijk nog niets van het land hebt gezien of ervaren. Ik denk dat dit waar is. Iedere streek kent zijn eigen gebruiken en specialiteiten. We hebben inmiddels al heel wat regio’s gezien en willen onze reis door Georgië met een bezoek aan het nationaal park Kazbegi afsluiten.

Deze regio ligt in het noorden van Georgië en grenst aan Noord-Ossetië. De grens met Rusland is dichtbij, waardoor ook alles in het Russisch staat aangegeven. Daarbij wordt deze regio ook in de winter druk bezocht. Wintersport liefhebbers kunnen op 3000 meter hoogte hun hart ophalen. Wij gaan hier zeker nog een keer naartoe!

Het temperatuurverschil is behoorlijk te noemen. Als we in Stepantsminda aankomen is het nog maar 4 graden. Brrrrr dat is ‘even schakelen’ als je van bijna 30 graden in Telavi komt. Rond de nacht wordt zelfs het vriespunt bereikt. Maar de bus is goed geïsoleerd dus we slapen als een roos in de frisse berglucht.

De volgende ochtend maken we een hike naar een van de bekendste toeristische trekpleisters in deze regio: de Drievuldigheidskerk van Gergeti uit de 14de eeuw. Gewapend in onze winterjassen en mutsen komen we nauwelijks toeristen tegen. Boven aangekomen steken we een kaarsje aan en bewonderen we het uitzicht op Stepantsminda.

Op onze weg terug bezoeken we nog de stenen hoofden van beroemde Georgiërs in het dorpje Sno en het Rusland-Georgië vriendschapsmonument. Volgens de Georgiërs is dit een farce gelet op de oorlog met Rusland in Abchazië en Zuid-Ossetië. Maar alle politieke sentimenten buiten beschouwing gelaten: het is een indrukwekkend uitzichtspunt.

Onderweg leren we overigens al snel wat de specialiteit van deze regio is. Shashlik van schaap. Je staat als buitenlander toch even mooi te kijken als je nomadische tentjes ziet roken en pal daarnaast op een vierkante meter een aantal schapen opgehokt staan. Wees niet verbaasd als mensen een dood schaap achter zich aan slepen die niet veel later de BBQ op gaat. Dit tafereel zie je niet op een paar plekken, maar langs de gehele weg die ze de Georgische militaire weg noemen.

Op onze weg terug komen we nog langs het kasteelcomplex van Ananuri. Deze is zeker de moeite waard om te bezoeken. Evenals het ontzettend blauwe Zhinvali reservoir waar dit complex over uitkijkt. Het reservoir voorziet Tbilisi van water. Mocht je geïnteresseerd zijn in geschiedenis, dan heeft deze plek genoeg te bieden. Google op ‘Ananuri castle’ en duik in het bijzondere verhaal van deze plek.

Met een bezoek aan Kazbegi zijn we aan het eind van onze avonturen in Georgië gekomen. De reis naar Europa gaat weer beginnen. Maar deze keer met een tussenstop in het bekende Cappadocië. We hebben genoten van de indrukwekkende landschappen, heerlijke keuken en enorme gastvrijheid van dit land!

7 thoughts on “De laatste etappe in Georgië: Kazbegi”

    1. Dank 😊! Er ligt heel wat opgeslagen inmiddels, maar er past nog genoeg bij! Italië, Portugal en Spanje staan ook nog op de planning 😆

      1. Beetje laat door omstandigheden maar een mooi verhaal weer van jullie belevenissen, met prachtige foto’s 👌🌞❄️ van alles wat 😍😘

  1. Wat een schitterende en scherpe foto’s! Wat een natuur👌 Bijzondere ontmoeting met de herder en zijn hond. En hoe de bus daar zo staat bijna een film in die prachtige omgeving! GEWELDIG🤗👍❤️

    1. Dank Ellen! Georgië heeft zeker prachtige natuur. De hoge Kaukasus zijn erg indrukwekkend! Geniet van de vakantie in Spanje! Lieve groetjes daar 😘

  2. Hallo allebei,
    Wat een mooie natuur heb je daar zeg en jullie foto’s zijn ook top!
    Geniet er maar lekker van en zeker van de wijnen 🍷
    De filmpjes op YouTube zijn ook fantastisch! Heel veel plezier nog.🥰😎💋🤗

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *